Stapelding. Een échte expositie op school? Dat kan nu met Stapelding.
Allemaal tekeningen en aquarellen met alleen maar stoelen. Dat lijkt heel saai maar niets is minder waar wanneer je oog in oog staat met Stapelding.
De ene keer zijn de stoelen de bouwstenen van een enorme toren, dan weer zijn ze zichzelf of een speeltoestel. Soms krijgen ze zelfs dierlijke of menselijke trekken, komen ze tot leven.

Wie heeft er niet met stoelen gespeeld tenslotte?

En kan een stoel ook luieren? En heet dat dan een ligstoel?

Stapelding zet een stoeltje klaar voor de kinderen maar schopt dat er ook weer onderuit. Eerst kijken we natuurlijk naar de tentoonstelling en daarna gaan we met de klas aan de slag: we maken een soort mise en scène, we gaan dansen, spellen en uiteraard tekenen.
In de bijbehorende leskist zitten alle benodigde materialen. Per mail worden de handleiding en enkele presentaties van tevoren toegestuurd.
Stapelding is een zorgvuldige selectie uit de vele potloodtekeningen en aquarellen die kunstenaar Herman Kuypers in de loop van meer dan dertig jaar heeft gemaakt.

Herman Kuijpers - Vijfenvijftig jaar geleden ben ik geboren als oudste zoon in een boerengezin in het Noord-Limburgse Velden. Al zo lang als ik me kan herinneren teken ik, altijd met de materialen die voorhanden waren. Wat kleurpotloodjes en stiften, die altijd te snel op waren. Zeker omdat er ook nog drie andere kinderen gebruik van maakten. Papier was ook al geen vanzelfsprekendheid. Restjes hier en daar en achterkanten van enveloppen , soms via een oom die bij Oce werkte een stapel getinte A4-tjes. Gelukkig kwam geheel in de Limburgse traditie elke zaterdag de bakker de vlaai voor zondag brengen. Mam haalde dan meteen de dan meestal nog maagdelijk witte kartonnen plaat onder de vlaai vandaan, zodat ik bij gelegenheid daar op kon tekenen.
Als gevolg van onbekendheid met het materiaal heeft het drie jaar geduurd voordat Sinterklaas mijn vraag naar een verfdoos honoreerde. Dat werd d'r een van de Hema.